3dfx.pl :: 3dfx :: offtopic :: Dzieci a gry komputerowe

Zastanawia mnie w jakim wieku zaznajomić dziecko z grami komputerowymi?

Kiedy jest zdecydowanie za wcześnie, albo zbyt późno?
Czy może lepiej wcale nie oswajać dziecka z grami bo to nie wpłynie w żaden pozytywny sposób na jego rozwój albo przyniesie same szkody?

Jak to jest / było z wami i waszymi dziećmi? Spędzaliście za dużo czasu na grach?

U mnie to było tak, że miałem jakoś 5 lat kiedy ojciec kupił amigę no i się zaczęło... Ciężko mi stwierdzić czy to mi wtedy zaszkodziło, czy bardziej rozwinęło ale pamiętam, że jakieś 5 lat później kiedy pojawił się PCet to już nieźle uzależniłem... mając te 10 lat potrafiłem jakieś 8-10 godzin przed kompem czasem spędzić, a to z pewnością mi nie wyszło na zdrowie

Jeśli chodzi o moje obecne dylematy, to córeczka właśnie kończy 4 lata i 2 miesiące. Do tej pory nie wiedziała prawie co to komputer/laptop, tableta na oczy nie widziała, nawet smartphone ją jakoś nie interesuje bo myśli, że tym się tylko zdjęcia robi i dzwoni

Może by ją jednak powoli z tym oswajać? Ostatnio byłym w szoku jak 2 miesiące temu w pociągu widziałem na przeciwko siebie około roczne dziecko które samo sobie na smartponie bajki zmieniało Moje dziecko ten etap ominęło, w moim przekonaniu to dobrze, ale nie chcę też, żeby za jakiś czas czuła się, że w jakiś sposób odstaje od reszty...

W zeszły weeknd pykałem w jakąś strzelankę na retro i mi się spytała co robię Powiedziałem, że gram, to ona na to czy też może? Od razu wyłączyłem tą rypankę i powiedziałem, że może zagrać ale w coś dla dzieci To jej Mario odpaliłem hehe - czyli pierwsza inicjacja już za nami Oczywiście nie za bardzo wiedziała jak grać, potrafiła albo iść w jedną stronę albo skakać wiec tak graliśmy w 2 osoby chyba z 10 minut ale za bardzo ją nie wciągnęło, bo na drugi dzień nic na ten temat nie mówiła.

Jeśli miałbym ją wciągać w ten świat to co najlepiej dziecku pokazać? Polecacie jakieś konkretny gry edukacyjne? Oczywiście na retro wszystko

Ja będę jak zgred choć mam 37 lat, kiedyś sporo grałem i poszło na to dużo czasu, wtedy nie miałbym nic przeciwko, że by moje przyszłe dziecko też mogło sobie posiedzieć przed klawiaturą czy z padem w ręce. Ale w chwili obecnej patrząc jak dzieciaki są uzależnione od smartfonów i tabletów to bym się mocno wstrzymał, mamy teraZ dwa różne światy, kiedyś glownie rozrywka off-line, teraz od małego profilowanie.

Dostałem kompa chyba jak byłem w siódmej klasie, grałem ile się dało xD na szczęście gdy wyrosły mi prawdziwe wąsy ruszyłem po inne przygody xD dziś uważam tamten czas na stracony. Granie nie rozwija, co innego dłubanie w kompie czy prawdziwa nauka. Ale dzięki temu dziś zbieram 3dfx Parę lat temu wychodziłem od starych, pod klatką na ławce siedziało kilku chłopaków i wszyscy grali na smartfonach. Ja za małolata w "Fifę" grałem z kumplami na boisku. Zabrać dzieciakowi telefon to nawet lekcji nie odrobi porządnie bo w głowie jest jedna rzecz.

Nie mam telewizora bo to zjadacz czasu dla dzieci i dla dorosłych. Granie jest nagrodą, max parę godzin w tygodniu. Starsza córa lubi Minecraft, młodsza cukierki Jak to się mówi czego oczy nie widzą... Czasem zasiadam z córa do klocków, mam jeszcze moje 30-letnie COBI

Im później tym lepiej...
Multimedia w wieku do 13 lat powodują zgąbczenie. I nie ma znaczenia czy to CoD czy Mc. Sprawiają, że dziecko zapomina o świecie realnym i nie ma zainteresowań.
Sieci społecznościowe chyba nie, bo to jednak kontakt z innymi ludźmi.

Hej, ja byłem mocno wciągnięty w gry, od czasów podstawówki przez całe LO (wtedy było najmocniej, liczyły się tylko gry komputerowi i nic poza tym, nie potrzebowałem nic więcej), potrafiłem grać cały dzień i pół nocy aż do czasów studiów. Wtedy zaczęło mi się trochę nudzić i na parę dobrych lat porzuciłem zupełnie granie. Wróciłem kilka lat temu, teraz to już typowo rekreacyjnie, przyznam szczerze, że obecnie trochę szkoda mi czasu na to, czasem w coś pogram ale już nie tak mocno. Mam trójkę dzieci i poza komputerami także inne zajawki więc nawet jak mam czas to nie zawsze mi się chce. Bardziej kręci mnie obecnie odnawianie retro sprzętu

Z perspektywy czasu (dzisiaj) nie uważam tamtego czasu za stracony, pomimo, że z pewnością na mnie to wpłynęło i mnie zmieniło to dzisiaj mam bardzo dużo dobrych wspomnień z gier Dzięki serii Fallout (1, 2) nieźle podszkoliłem angielski (grałem ze słownikiem papierowym na kolanach). Jakkolwiek chyba (studia) ocknąłem się w ostatnim momencie i nie stałem się totalnym odludkiem, a mogło tak być.

Co do moich dzieci (córki) 3, 6 i 8 lat daje im trochę pograć bo uważam, że i tak od tego (nie uciekną), a zabranianie im na siłę jest jeszcze gorsze. Niech poznają "ten świat" ale bez przesady. Widzę moment, w którym mają dość, bo prawda jest taka, że mogłyby cały czas. Grają na tablecie w gry + oglądają trochę bajki na YT. Z najstarszą córką czasem pogram we dwójkę w jakieś wyścigówki lub Giana Sisters.

Myślę, że wszystko jest dla ludzi, ale bez przesady i trzeba jednak mieć kontrolę. W tej chwili oczywiście grają trochę więcej bo jesteśmy dużo w domu.

Moja córka woli patrzeć jak ja gram na kompie niż sama próbować. Jakoś ją to zbytnio nie wciąga. Czasem pogra z 15 minut w Settlers 2 lub strzeli z łuku w Tomb Raiderze (współczesnym), ale niewiele ponad to. Na tablecie operuje od wieku ok 2 lat, ale więcej ogląda YouTube Kids niż gra. Ostatnio zachciała Nintendo Switcha żeby grać w Minecrafta - kolega z klasy ma i czasem gra przed szkołą. Rozważam zakup na urodziny lub pod choinkę.

8art33z wrote on 08. May 2020 at 11:51:
Dzięki serii Fallout (1, 2) nieźle podszkoliłem angielski (grałem ze słownikiem papierowym na kolanach)
Miałem to samo

Zamiast zabraniać grać proponuję starszej córce coś innego, w pobliżu są dwa orliki, zimą jest lodowisko w centrum. Mam jeszcze koło ratunkowe w postaci wyjazdu na wieś, gdzie można dziadkowi cały dzień kopać piłką w bramę xD Jeśli widzę że nie obejdzie się to proponuję rozwiązanie zadania z matmy w zamian za pykanie Tu każdy coś dostanie. Mam jeszcze myk taki jak z falloutem, można oglądać po angielsku Minecraft jest spoko

Chyba najlepiej poprostu unikać gier które tworzą jakies uniwersum gdzie gracz wciela się w kogoś. Wtedy zmniejszy się szanse na oderwanie od rzeczywistości. Podrzucać jkaies gry arcade które mimo chwilowej sporej dawki zabawy po niedługim czasie odpuchaja i dziecko6samo będzie szukać innych zajęć. A gry będa tylko raz na jakiś czas.

U mnie pogrywa cała trójka. W granicach rozsądku, nawet nie codziennie, nie jest to główny punkt dnia czy czasu wolnego. Głównie Scrap Mechanic, Universe Sandbox, Kerbal Space Program, EuroTruck Symulator, Osmos, Plague Inc., Minecraft. Czasem jakiś ścigałki na Switchu, ale to bardzo rzadko.

Jedzie ze scorched earth kąty, siła, wiatr...

Córa (lat prawie 7) dziś pograła trochę w Simsy 4, a potem w klona Mario na 386. Uważam że przynosi to dużo korzyści, bo wyrabia zręczność, koordynację i ogólne ogarnianie. Sam zaczynałem też od Mario na Pegazusie w wieku 5 lat, komp się pojawił w domu jak miałem 7. Grałem w platformówki i ścigałki, a w wieku 9 lat wciągnęly mnie gry ekonomiczne. Spędziłem dziesiątki godzin przy Airline Tycoon i Pizza Syndicate i zdaje się, że wyszło mi na dobre. Teraz za każdym razem wygrywam w Monopoly, a w realnym życiu mam spore oszczędności. FPPków się bałem, do Quake'a przekonałem się dopiero pod koniec podstawówki.

Callahan wrote on 10. May 2020 at 14:04:
Jedzie ze scorched earth kąty, siła, wiatr...
Musisz przetestować:
<brak linka>
Mogę wrzucić na FTP.

Wrzuc, poproszę

kazeobi wrote on 10. May 2020 at 18:55:
Wrzuc, poproszę
Zapraszam do /katalog_testowy_konku/Blast_Doors_1&2.zip

Nie posiadam dzieci i nie zamierzam, jakkolwiek z obserwacji znajomych czy ludzi z pracy wiem, że dzieci plus gry to nie taka prosta kwestia. Za moich czasów było łatwiej, ale wtedy za całe zło tego świata obwiniano fakt, że dzieci oglądają telewizję. Potem przyszły komputery, konsole, teraz telefony... I tak pewnie będzie do końca świata, zawsze się znajdzie jakieś bezosobowe zło, które robi z dzieci psychopatów.

Moim zdaniem, po prostu, gry powinny być dostosowane do wieku i żadnego "młody kwiczy, to dam mu tablet i będą 3 godziny spokoju", bo potem zdziwienie, że mamy kolejnego Angry German Kida. Jakkolwiek wiem, jakie dzieciaki potrafią być cwane i pomysłowe, żeby tylko kupić dodatkowe 5 minut grania.
I chyba też warto pokazywać dzieciom, że są inne formy rozrywki i spędzania czasu, niż granie. Ja jestem zwłaszcza za rozwijaniem zdolności artystycznych typu rysowanie etc.

No ale nie mam takich problemów, na swoje szczęście. Tylko po prostu mówię co obserwuję dookoła.

Mój 12 letni syn gra na konsoli/komórce/komputerze w granicach rozsądku i tylko w wyznaczone dni. Pierwszy kontakt z grami miał w wieku 6 lat. Na konsoli gra głównie w Fortnite oraz Minecraft.
Na komórce w Clash Royale oraz Clash of Clans. Na komputerze głównie gry z serii LEGO.